Klechdy sezamowe Bolesława Leśmiana to poetycka interpretacja Księgi 1001 nocy, a jednocześnie jeden z najpopularniejszych i najbardziej lubianych zbiorów baśni dla dzieci inspirowanych tematyką orientalną.
W oryginalnym tłumaczeniu klechda oznacza podanie ludowe – zebrane w niniejszej książce baśnie i legendy są inspirowane kulturą wschodu, a ich pierwowzorem była Księga 1001 nocy – zbiór baśni, podań i przypowieści literatury arabskiej, spisanych między VIII a XVII w. Dzięki temu Leśmianowskie Klechdy sezamowe fascynują czytelników egzotycznymi postaciami władców, orientalnym charakterem przypowieści i wątkami kultur arabskich, perskich, tureckich, hinduskich a nawet dalekowschodnich.
Bolesław Leśmian stworzył Klechdy sezamowe pod wpływem fascynacji egzotycznymi opowieściami i baśniowymi motywami i znajduje się tu sześć opowieści:
- Ali-Baba i czterdziestu zbójców,
- Baśń o Aladynie i o lampie cudownej,
- Baśń o pięknej Parysadzie i o ptaku Bulbulezarze,
- Baśń o rumaku zaklętym,
- Rybak i Geniusz,
- Opowiadanie Króla Wysp Hebanowych.
Klechdy sezamowe po raz pierwszy wydano 1913 r. Dla wielu czytelników to jedna z najpiękniejszych książek dzieciństwa – pełna czarujących legend i magicznych baśni, którą charakteryzuje ogromna doza poetyckości, a jedną z najsłynniejszych opowieści jest z całą pewnością baśń o Aladynie (Ala Ad-Dinie). Klechdy sezamowe Bolesława Leśmiana trafiły do nowego kanonu lektur, uzupełniając spis lektur w klasach 4-6 szkoły podstawowej.
Niniejsze wydanie to książka w miękkiej oprawie i lektura z opracowaniem. Opracowanie zawiera m.in. biografię autora, kalendarium jego życia i twórczości, wyjaśnienie znaczenia tytułu Klechdy sezamowe oraz omówienie poszczególnych opowieści. Całość lektury opatrzona jest komentarzami i wyjaśnieniami w tekście dotyczącymi najważniejszych wątków lektury i momentów akcji, kluczowych postaci, czasu i miejsca akcji.
Tematy powiązane: książki dla dzieci, lektury szkolne do klas 4-6, nowy kanon lektur.
Bolesław Leśmian (właśc. Lesman) (1877-1937) - poeta, prozaik, eseista, krytyk literacki. Urodził się w inteligenckiej, zasymilowanej rodzinie żydowskiej, ojciec wywodził się z rodziny księgarskiej, a matka prawniczej. Przyszły poeta młodość spędził na Ukrainie, w Kijowie, tam ukończył gimnazjum klasyczne, a następnie prawo na Uniwersytecie św. Włodzimierza. Leśmian jest uważany za największego nowatora polskiej poezji XX wieku. Był również współzałożycielem i reżyserem Teatru Artystycznego w Warszawie, a w latach 1918-1934 pracował jako rejent w Hrubieszowie i Zamościu. Poeta zmarł 5 listopada 1937 r., przyczyną śmierci był zawał serca, pochowano go na warszawskich Powązkach. Twórczość Leśmiana jest niezwykle nowatorska jak na ówczesne czasy, jej charakterystycznymi cechami są wrażeniowość i intuicyjność. Poezja jest dla Leśmiana mową pierwotną, ponieważ cechy twórcy poezji utożsamia on z cechami charakterystycznymi dla człowieka pierwotnego. Szczególną uwagę należy zwrócić również na język prezentowanych utworów, gdyż poeta nie rzadko tworzył swój własny, prywatny język, obfitujący w neologizmy i kreacje językowe.
Oferta wycieczek szkolnych do drukarni, wydawnictwa i księgarni